uroczyć

urocz|yć

\uroczyćony сов. 1. уст. сглазить;

2. перен. очаровать, обворожить, заворожить

+

1. rzucić urok, zaczarować 2. zachwycić

* * *

uroczony сов.

1) уст. сгла́зить

2) перен. очарова́ть, обворожи́ть, заворожи́ть

Syn:

rzucić urok, zaczarować 1), zachwycić 2)